Rozdział 23

     Kwasowa po wyjątkowo stresującym dniu usiadła w końcu na tarasie przed domem. Zrobiła sobie nawet mocnego drinka na uspokojenie. Nawet w najgorszych koszmarach nigdy by nie pomyślała, że dojdzie do czegoś podobnego. Patrząc na swoją ulubioną ławeczkę w ogrodzie, wróciła myślami do wydarzeń z poranka.

  Mimo ostrzeżeń, obie panie z portalu Złote Lilie wciąż się sprzeczały, nawet zimne napoje nie ostudziły ich temperamentu. Aby przerwać ich wzajemne poszturchiwanie się i obrzucenie epitetami, zaproponowała spacer po świeżym powietrzu. Nic to jednak nie pomogło, a dziewczyny w końcu zmęczone sprzeczkami, wskazały na ławeczkę i zaproponowały odpoczynek. Usiadły po bokach, Joli pozostawiając miejsce pośrodku.

- Ale przecież... – krygowała się gospodyni – jesteście moimi gośćmi.

- Królowej należy się wszystko co najlepsze – brunetka przesunęła się, sama skromnie przysiadając na brzeżku. Szturchnęła przy tym z tyłu wytapirowaną blondynkę, puszczając do niej oczko.

- To niewątpliwie prawda. Nawet wiedźmy – tu pokazała język rywalce – mają czasem dobre pomysły.

- W takim razie zostańmy tu chwilę – Kwasowa wreszcie odetchnęła z ulgą. Chwila błogiego spokoju była bardzo pożądana. Przymknęła oczy wystawiając twarz do słońca. Miała nadzieję, że już wkrótce pozbędzie się tych wariatek i będzie mogła wrócić do swojego ustabilizowanego, choć nieco nudnego życia.

- Ja muszę zadzwonić – barbi poderwała się gwałtownie na nogi, a brunetka nacisnęła pupą skraj  ławki. Spowodowała tym jej gwałtowne przechylenie się i niespodziewająca się niczego Jola poleciała do tyłu, prosto w swój wymuskany trawnik, fikając w powietrzu zgrabnymi nogami. Cienka sukienka zadarła się wysoko do góry i wyszczerzone radośnie diablice mogły zobaczyć słynną, francuską bieliznę.

- Aaa...! – wrzasnęła na cały głos nieszczęsna ofiara żartu.

- Majtasy pierwsza klasa. Marnuje się dziewczyna na tej prowincji.- Brunetka poruszyła wymownie brwiami, a kolczyki, którymi była obwieszona, wydały cichy brzęk.

- Myślisz, że poda mi adres swojego sklepu? – Obie kobiety wpatrywały się z wielkim zainteresowaniem i błyskiem w oczach w Jolę, no może nie całkiem w Jolę, a w niższe partie jej ciała, które okazały się całkiem atrakcyjne.

   Czerwona ze wstydu i wściekła Kwasowa, miała tego naprawdę dość, tym bardziej, że za krzakami agrestu mignęło jej kilka znajomych sylwetek. Prawdopodobnie paskudni sąsiedzi nadal się nieźle bawili jej kosztem. Zerknęła w bok i zauważyła idealne narzędzie zemsty. Nadal nie wstając z trawnika sięgnęła po nie powoli, przekręciła zawór i skierowała wylot ogrodowego węża wprost na wredne małpy, gapiące się bezczelnie między jej nogi. Silny strumień lodowatej wody pod ciśnieniem uderzył w zaśmiewające się jędze. Piszczac i prychając rzuciły się do ucieczki.

- Jakie z was tam lilie, prędzej diabelskie ziele! Zabierajcie te pokraczne maszyny sprzed mojego domu i jazda mi stąd! – Darła się Jola ile sił w płucach, naciskając raz po raz spust. Może ten dzień nie był wcale taki zły, pomijając zawstydzające szczegóły dawno tak dobrze się nie bawiła.

***

    Darek i Sean siedzieli wieczorem przy wyjątkowo pustym stole. Zbyszek nadal uwijał się w kuchni przygotowując coś na następny dzień. Nawet Kevina nie było widać, jakoś nie mógł rozstać się z przyjacielem. Dopiero po telefonicznej interwencji doktora, że posiada jednak własny dom i łóżko, zgodził się wrócić. Nie przyszedł jednak sam, jak się tego spodziewał ojciec, zważając na późną porę, ale przytargał za sobą czerwonego i zawstydzonego Bartka. Obaj w długich do pasa, męskich krawatach w kolorowe ciapki, pożyczonych zapewne z szafy sąsiada, stanęli przed nim z uroczystymi minami.

- Mamo, tato, przedstawiam wam mojego narzeczonego – Kevin wyrecytował kwestię zapamiętaną z jakiegoś filmu. Nie puszczał przy tym trzęsącej się ręki przyjaciela, który pod groźnym spojrzeniem doktora miał duszę na ramieniu. Schował się przezornie za plecami przyszłego męża, widać było jedynie jego wielkie, błękitne ślepka i jasną czuprynkę.

- Mam nadzieję, że moja przyszła synowa umie przynajmniej usmażyć jajecznicę i wyprasować koszulę. Taki staruszek jak ja, może potrzebować kiedyś jej pomocy. – Uśmiechnął się do chłopczyka, który popatrzył na niego strapiony.

- Nie umiem – pisnął żałośnie – ale się nauczę, na pewno – dodał po chwili.

- W takim razie, kiedy zaprezentujesz mi swoje umiejętności, przyjmę cię do rodziny – zgodził się łaskawie mężczyzna, robiąc surową minę.

- Bardzo dziękuję – Bartek natychmiast się rozpromienił. Miał zamiar poprosić mamę o pomoc i jakoś to będzie. Dla Kevina gotów był na wiele poświęceń,bo przecież w bajkach zanim książę z księżniczką mogli żyć długo i szczęśliwie, musieli przejść wiele prób. Usmażenie jajecznicy wydało mu się łatwiejsze niż zabicie smoka lub pokonanie złej czarownicy.

- Ja za to jestem ciekawy, gdzie się podziali ci starsi milusińscy. Próbowałem się do nich dodzwonić na komórki, ale żaden nie raczył odebrać – odezwał się Darek, spoglądając w okno.

- Pewnie się dobrze bawią, nie przesadzaj – Sean uspokajająco położył mu rękę na ramieniu.

- Kraków nocą bywa niebezpieczny, a Jarek jest strasznie wyrywny – westchnął i zerknął na zegar. Dochodziła już dwudziesta, a chłopcy ani razu się nie oddzwonili. Zaczynał się coraz bardziej denerwować.

- Yhy... yhy... – rozległo się chrząkanie Zbyszka. – Właściwie to dwie godziny temu telefonowali z komisariatu. Nie wiedziałem jak wam to przekazać.

- Jak to z komisariatu?! – Darek poderwał się od stołu.

- Spokojnie, zamknęli ich za jakąś bójkę w parku, a ponieważ źle się zachowywali zostawili na noc. Wrócą jutro cali i zdrowi. – Gospoś na wszelki wypadek nie podchodził bliżej. Widział jak jego szef zaczyna zgrzytać zębami, a w jego oczach zapalają się czerwone błyski.

- Jak dorwę tego angielskiego przygłupa, to zrobię niego pasztet! Miał się opiekować twoim bratem, a siedzi razem z nim w więzieniu! Biedny dzieciak pewnie jest przerażony! – Wściekł się doktor.

- Nie rób z Jarka niewiniątka, on tylko wygląda jak cielątko, ale do awantur był zawsze pierwszy. Mogę się założyć, że narozrabiał. Spiorę gówniarza na kwaśne jabłko, tym razem nic go nie uratuje! – Zacisnął dłonie w pięści.  Nie dość, że pojutrze będzie rozprawa i będzie musiał stanąć twarzą w twarz z Krzysztofem, to jeszcze brat podnosi mu ciśnienie.  
                                                           ***

    Tymczasem Krzysztof im bliżej dnia rozprawy, tym lepiej się czuł, przynajmniej w swoim przekonaniu. Myśl, że znowu zobaczy Darka, nie pozwalała mu już tkwić w łóżku twarzą do ściany. Depresja przeszła jak ręką odjął, kazał przynieść sobie eleganckie garnitury i koszule, żeby dobrze się zaprezentować na przesłuchaniach. Chciał, żeby chłopak nadal widział w nim biznesmena z klasą, w którym był zadurzony. Mimo całej swojej inteligencji nie zdawał sobie, a może nie chciał zdawać sobie sprawy, że nie można wejść dwa razy do tej samej wody, a to co było już nigdy nie wróci. Codziennie golił się i czesał przed lustrem, sprawdzając dokładnie, czy jego twarz nadal była przystojna i czy pobyt w więzieniu nie zaszkodził jego urodzie. Każdego wieczora stroił się i żałował, że nie pozwolono mu używać perfum, by potem godzinami rozmawiać ze swoimi wizjami. Siadał na pryczy, naprzeciwko jedynego w celi krzesła i tłumaczył Darkowi, jakie przyjemne życie już niedługo będą prowadzić. Chłopak zazwyczaj uśmiechał się do niego słodko i przytakiwał.

- Widzisz, już pojutrze będzie rozprawa, a potem wyjedziemy gdzieś daleko. Na moje usługi wszędzie jest ogromny popyt. Cieszysz się prawda?

-.................

- Musisz tylko mnie słuchać, nie będę tolerował żadnych głupich wyskoków jak ten z policją. – Zjawa kiwnęła głową i wyciągnęła do niego rękę.

- .................

- Będziemy codziennie się kochać, pokażę ci wszystko.

- .................

- Ból bywa przyjemny, pewnie o tym nie wiesz. Mój ojciec był mistrzem w jego zadawaniu, po jednej sesji z nim, nawet największy twardziel opowiadał swoje największe sekrety. Szefowie go uwielbiali i dobrze płacili. Wiele się od niego nauczyłem, jak miałem osiem lat zaczął mnie zabierać ze sobą do pracy. – Jego oczy przybrały błędny wyraz, przebywał we własnym świecie, który jedynie on mógł zobaczyć.

- .................

- Kiedy byłem starszy uwielbiałem patrzyć jak ich torturuje. Najpierw płakali i krzyczeli, a potem doznawali oszałamiającego orgazmu. Potrafił wepchnąć im w tyłek gruby, żelazny pręt, jednocześnie pieszcząc i stymulując. Oczy wychodziły im z orbit, a członki stawały się grube i bordowe od napływającej krwi. To był taki piękny widok – westchnął i dotknął swojego krocza, czując coraz większe podniecenie.

- .............

- Zajmę się tobą kochanie, zajmę najlepiej jak potrafię. – Włożył rękę do spodni.

   Stojący pod drzwiami strażnik westchnął z obrzydzenia, już kilkakrotnie mówił swoim przełożonym o niepokojącym zachowaniu Krzysztofa alias Rosiczki, ale został zignorowany. Ostatnio zaczął się nawet zastanawiać, czy nie pójść z tym wyżej. Miał wrażenie, że ktoś grubo posmarował, by ekscesy gangstera pozostały niezauważone. Facet wyraźnie sfiksował, widział już takich przestępców wielokrotnie, byli ogromnie niebezpieczni, przy tym bardzo inteligentni i pomysłowi, w dodatku całkowicie nieprzewidywalni.

***

    Pajęczak wzdychał niczym lokomotywa, a serce biło mu jak oszalałe. Właśnie siedział ze swoim ulubionym koreańskim aktorem Jang Geun Suk na Diabelskim Młynie. Zamknięci w ciasnym wagoniku, ponad pogrążonym we śnie, migającym światłami miastem, patrzyli sobie w oczy.

- Mój ty słodki Pajączku. – Mężczyzna po raz pierwszy był tak rozmowny. Zazwyczaj ograniczał się tylko do uśmiechania. Tym razem chłopak mógłby przysiąc, że to wszystko dzieje się na jawie. Przybliżył się do niego, niemal stykali się nosami, poczuł  niezbyt świeży oddech na szyi, jedna dłoń zaczęła obmacywać mu kościstą pierś, a druga powędrowała śmiało między nogi.

- Myślałem, że najpierw pójdziemy na spacer, wypijemy parę piwek, a potem...

- To niepotrzebne zawracanie głowy, pokaże ci jak namiętny potrafi być prawdziwy mężczyzna ... Basiu... – Głos aktora brzmiał dziwnie ochryple.

- Jaka Basiu? – Zaskoczony chudzielec natychmiast otrzeźwiał i usiadł na pryczy.

- Gdzie się podziały twoje cycki? – Równie zbity z tropy Batman, zamrugał rzęsami. Zamiast piersiastej kelnerki z baru ,, Hula”  zobaczył wytrzeszczone oczy kumpla.

- Chcesz buziaczka? – zagruchał natychmiast Pajęczak i zrobił dziubek.

- Ty ohydny bałwanie, zaraz zwymiotuję! Jak śmiałeś się odszywać pod moją królową? – Odwrócił się zbyt gwałtownie na bok i spadł na podłogę.

- A jak ty śmiałeś robić za mojego ślicznego Suka? Z taką mordą możesz jedynie zostać wykidajłą w jakiejś spelunie! – Wykrzywił się i zadarł do góry nos. Ogłupiała mina przyjaciela była bardzo komiczna. Trzymał się jednak dzielnie, walcząc z całej siły z rozbawieniem.

- Spróbuj się uśmiechnąć, a dostaniesz w paszczę! – Popatrzył groźnie na idiotę, który zasłonił sobie twarz poduszką i zaczął kwiczeć. Doskonale wiedział, że skoro był w takim stanie nie warto z nim dyskutować. Dobrze znał jego napady głupawki.

- Jak mogłeś nie doceniać mojego skromnego wyposażenia? – Pajęczak rozpiął koszulę, ukazując bladą klatkę piersiową, na której można było policzyć wszystkie żebra. – Małe czy duże, cycki to cycki! Nie bądź taki wybredny! – Rechotał już na całego. Złapany za nogę przez kolegę spadł z łóżka, nie zwrócił na to jednak uwagi, tylko nadal tarzał się po podłodze.

***

   Jarek został obudzony bladym świtem krzykami i piskami dobiegającymi z sąsiedniej pryczy. Najwyraźniej te dwa głupki doskonale się bawiły, mimo niesprzyjających warunków. Nie chciało mu się jednak wstawać, dawno tak dobrze nie spał. Pierwszy raz od wielu miesięcy nie śniły mu się żadne koszmary. Ciepłe ramiona mocno go obejmowały...

- Jasny gwint! – wyszeptał speszony i otworzył oczy, by spotkać się z rozbawionym, niebieskim spojrzeniem. – Puszczaj! – Zarumienił się ogniście i zaczął kręcić, usiłując uciec.

- Podobam ci się prawda? – W głosie Henrego zabrzmiała niesamowita pewność siebie.

- A co tu jest do podobania? Facet jak facet, każdy taki sam. – Chłopak wzruszył ramionami, unikając starannie wzroku bezczelnego lordziątka. – Głowa, ręce nogi, co w tym ekscytującego?

- Usta, zapomniałeś o ustach. – Mężczyzna zwinnie się nachylił, musnął pełne wargi i odskoczył do tyłu, bojąc się odwetu zadziornego aniołka.

- Pokręciło cię? Bleee... – wytarł się ostentacyjne rękawem koszulki. W głowie miał jednak zamęt, bo skradziony pocałunek okazał się bardzo przyjemny. Twarde wargi naparły na niego stanowczo, wzbudzając nieznane emocje. Coś małego i drżącego, ocknęło się na dnie serca i przeraziło nie na żarty. Chciał być zwyczajnym chłopakiem, takim jak jego koledzy. Podrywać dziewczyny, chodzić do klubów, założyć kiedyś rodzinę. Akceptował orientację brata, ale nie miał zamiaru iść w jego ślady. Wstał i podszedł do drzwi, byle jak najdalej od sprawcy zamieszania. – Jest tam ktoś?! Chcemy do domu! – W celi zrobiło się dla niego zbyt ciasno i duszno. Musiał wyjść choć na chwilę i zebrać rozbiegane myśli.

- Cisza tam smarki! Sierżant przychodzi o ósmej, musicie poczekać! – odezwał się strażnik. – Po jaka cholerę wstaliście o szóstej rano?

- Ale ja muszę siusiu! – Nie odpuszczał chłopak.

- No dobra, co za przedszkole! – Otworzył drzwi i wypuścił ściskającego ostentacyjnie nogi Jarka, który od razu pogalopował do wskazanych drzwi. W łazience natychmiast puścił zimną wodę i ochlapał nią płonącą twarz. Odetchnął głęboko, poklepał policzki i skorzystał z ubikacji. Te kilka cennych minut pozwoliło mu odzyskać jako tako równowagę. Spojrzał w lustro i dotknął swoich ust. Były takie wrażliwe i zaróżowione, nadal czuł na nich wargi angielskiego złodzieja.

- Szkoda, że nie mogę umyć zębów. – Posłał sobie krzywe spojrzenie. – Powinienem zmyć wszelkie ślady Jego Wysokości. Pewnie myśli, że oczaruje mnie byle jakim buziakiem? Nie ze mną te numery! – Buntowniczo podniósł głowę i wyszedł z łazienki.